آمریکا در سال 2011 و  بعد از حملات یازده سپتامبر  برای  مبارزه با طالبان به این کشور حمله کرد اهداف اولیه ای و مهمترین اهداف حضور نظامیان آمریکا وناتو در افغانستان ایجاد امنیت  و مبارزه با تروریسم عنوان شد.

بعد از گذشت چندین سال از حضور نظامیان آمریکای در افغانستان  طرح خروج تدریجی از افغانستان مطرح شد

بر اساس  این طرح که از سوی  باراک اوباما ارائه شده تعداد نیروهای آمریکایی تا اخر 2014میلادی به 9800 نفر کاهش خواهد یافت و 2000 نیروی نظامی از کشورهای ائتلاف نیز همچنان در خاک افغانستان حضور خواهند داشت و همه سربازان آمریکایی تا پایان سال 2016 میلادی افغانستان را ترک خواهند کرد.  

با بررسی سالهای حضور نظامیان آمریکایی در افغانستان باید به چند شاخصه مهم  اشاره کرد :

1ـ مبارزه با تروریسم :یکی از مهمترین اهداف آمریکا مبارزه با تروریسم واز بین بردن طالبان عنوان شده است که با بررسی  در صد مو فقیت این هدف به این نتیجه می رسیم که آمریکا و ناتو در اهداف اولیه خود در افغانستان با شکست مواجه شده است آمریکا نتوانسته طالبان را نابود کند  وطالبان در سراسر کشور فعالیت می کند و آماده است در ولایت هلمند که اکنون کنترل بخشی از آن را به عهده گرفته است بعد از خروج نظامیان آمریکایی و انگلیسی کنترل امور را به دست بگیرد .

مرز مشترک هزار و پانصد مایلی افغانستان و پاکستان همچنان به روی نیروهای طالبان باز مانده و به پناهگاهی  برای آموزش و استقرار و تجدید قوای طالبان تبدیل شده است .

نا کامی آمریکا در مبارزه با تروریسم را از این طرح اخیر دولت افغانستا ن برای مذاکره با طالبان می توان بیشتر در ک کرد بر اساس این طرح که بسیاری از تحلیلگران آن را طرحی آمریکای می دانند دولت  افغانستان طالبان را به عنوان شورشیان داخلی معرفی کرده و خواستار مذاکره با آن ها شده است .

از سوی دیگر فعالیت های دیگر گرو های تروریستی از جمله داعش هم در افغانستان افزایش یافته است .

2ـ مسائل اجتماعی وفرهنگی  : با بررسی مسائل امروز کشور افغانستان  شاهد یک سری تغییرات ظاهری در قوانین و جامعه افغانستان هستیم .اما در واقع به صورت ریشه ای مشکلات جامعه افغانستان حل نشده است اگر چه غربی ها یکی از نکات مثبت حضور خود در افغانستان را تغییر ات در سنت های غلط جامعه افغانستان می دانند مثل حضور زنان در عرصه های اجتماعی و سیاسی  البته با بررسی آمار های موجود شاهد پیشرفت قابل تو جهی  در رابطه با حضور زنان برای تحصیل و حضور در مشاغل اجتماعی وسیاسی هستیم .اما این تغییرا به صورت بنیادین نبوده است و نگاه به جایگاه زن تغییر چندانی نکرده است از سوی دیگر تاچه  اندازه اصلاحات صورت گرفته در موردحقوق  زنان در افغانستا ن با موازین شرعی و اجتماعی و فرهنگی مردم افغانستان هم خوانی دارد ؟

3 ـ او ضاع اقتصادی : بنا بر آمار این کشور بعد از سومالی دو مین کشور فقیر جهان است هفتاد درصد مردم افغانستان از فقر شدید رنج می برند به طوری که حد اقل های زندگی که یکی از آن ها امرار معاش است به آن دستیابی ندارند .بیکاری،نا امنی ،کاهش ارزش پول ملی ،خشکسالی ،افزایش قیمت مواد غذایی ،نبود زیر ساخت های اقتصادی برای توسعه از مهمترین مشکلات اقتصادی افغانستان هستند .

4ـ دمو کراسی :بعد از سقوط رژیم طالبان در سال 2001نظام دموکراتیک با عنوان جمهوری اسلامی در افغانستان شکل گرفت .در سال های اخیر ما شاهد  برگزاری چندین دوره انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورای ملی  بودیم اما این نو ع  حکومت هم تا کنون نتوانسته است به اهداف مورد نظر خود  دست یابد .فرهنگ سیاسی مردم افغانستان یک فرهنگ سنتی محدود بوده که مردم نسبت به نظام سیاسی ،سیاست ،قدرت و نقش و تاثیر گذاری خود در فرآیند تصمیم گیری سیاسی آگاهی ندارند .

که شاید بتوان  مهمترین دلیل آن را عدم ملت سازی بیان کرد افغانستان دارایه  جامعه ای ناهمگون  که متشکل از  اقوام ومذاهب گوناگون است طی سی سال گذشته به دلیل دخالت بیگانگان و دامن زدن به اختلافات داخلی و مذهبی افغانستان شاهد در گیری های خون بار قومی و مذهبی بوده است این ملت سازی باید توسط یک سیستم سیاسی که نماینده تمام مردم افغانستان باشد انجام گیرد  و با بسط ارزش های فرهنگی و دینی مشترک سعی در ملت سازی کند.

5ـ تلفات غیر نظامیان :با بررسی آمار تلفات غیر نظامیان  سال های حضور نظامیان آمریکای  در افغانستان شاهد آمار بالای از تلفات غیر نظامیان هستیم برای نمونه در سال 2014،ده هزار کشته وز خمی و آواره شدن هزاران نفر از خانه و دیارشان ارمغان حضور آمریکایی ها بود ه است .

در نتیجه می توان گفت که حمله نظامی آمریکا  و حضور نظامی آنها  در  افغانستان علاوه بر هزینه های هنگفت مالی وتلفات نظامیان وغیر نظامیان و گسترش ناامنی  نتیجه  چندانی برای مردم افغانستان  نداشته است .

نکته آخر این که افغانستان در حال حاضر با مشکلات بسیاری روبه رو است فقر ، نا امنی ، مشکلات اقتصادی ،اختلافات سیاسی ،گسترش داعش و طالبان آیند ه ای نه چندان در خشانی را برای افغانستان  ترسیم می کند. نگرانی مهمترو پرسش مهمتر اینست  که  بعد از بوجود آمدن این ساختار شکننده در افغانستان و ناکامی آمریکای ها در مبارزه با تروریسم آیا این کشور به سرنوشت عراق مبتلا خواهد شد و گرو های تروریستی نظیر داعش و طالبان کنترل افغانستان را بدست می گیرند یا نه؟ اما هرچه هست می توان به راحتی گفت افغانستان در دام و تله ای قرار گرفته که حضور آمریکایی ها هیچ فایده ای برایشان نداشته است.