با تحلیل اخیر سید حسن نصر الله از منطقه و تحرکات رژیم صهیونیستی و نیز موضع سرلشگر باقری پیرامون رزمایش های آفندی و تهاجمی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، به نظر می رسد محور مقاومت فرآیند خود را در تاکتیک و رویکردهای خود تغییر داده است. پیش از این محور مقاومت که شامل دولت های ایران، عراق، سوریه و یمن و گروه های حشدالشعبی، مقاومت در سوریه، حزب الله، مقاومت در غزه و کرانه باختری بود، بیشتر به دلیل نوع تهدید و آسیب های پیش رو به سمت دفاع درون مرزها حرکت می نمودند و عمده فعالیتشان مبارزه با نفوذ آمریکا و حضور ارتش آن در این کشورها و دفع تروریسم بود. در این بین دستاوردهایی چون خروج اجباری آمریکا از سوریه و عراق، دفع داعش و جلوگیری از سقوط دمشق و استقرار دولت اتحاد ملی در یمن برای محور مقاومت ثبت شد.

:o:2. بسیاری معتقدند سال 2019 سال مهمی برای محور مقاومت است. آمریکا از یک سو میخواهد از سوریه خارج شود و از سوی دیگر حاضر به پذیرش شکست بدون امتیاز گیری از ایران نیست. از سوی دیگر حزب الله لبنان طبق اعلام خود به توانمندی بازدارنده ای رسیده که رژیم صهیونیستی نمی تواند به آن حمله کند. از جنگ 33 به این سو، تل آویو هنوز نتوانسته به لبنان حمله داشته باشد و اهداف حزب الله را در خاک لبنان مورد هدف قرار دهد. هرچند در سوریه با حمله به مقر های فرماندهان حزب الله، چند تن از آنان را به شهادت رساندند اما هیچ گاه این حملات در خاک لبنان و مناطق تحت فرماندهی حزب الله نبوده است. از سوی دیگر، حزب الله اعلام داشته برای دفاع از منافع ملی لبنان به ویژه نفت مناطق جنوبی پشت دولت لبنان می ایستد و از آن حمایت میکند. در کنار آن انصار الله توانسته به تجهیزاتی دست یابد که ارتش عربستان را در مناطق مختلف زمین گیر کرده است. سال 2018 سال پیروزی محور مقاومت بود و سال 2019 را سال درگیر شدن محور مقاومت در پرونده جدید میدانند. اما مهمترین سوال این است که این چالش و درگیری چیست؟ گروهی تحلیل میکنند این درگیری در سطحِ مقابله با تروریست ها باقی خواهند ماند، گروه دیکر اما از طرف جدید آمریکا در قبال تروریست ها سخن می گویند. آنها معتقدند حضور داعش در شرق ایران و مسئله تروریسم در منطقه آسیای مرکزی جدی است و تحریم های واشنگتن علیه فاطمیون و زینبیون اقدامی پیش دستانه در راستای جلوگیری از نفوذ این گروه ها در این مناطق است. به عبارت دیگر برنامه آمریکا انتقال داعش و تروریسم به منطقه شرقی جبهه مقاومت و هدف قرار دادن ایران یعنی مرکزیت به طور مستقیم است. اصطلاحی که از آن با عنوان «قطع سر افعی» نام می برند. پیش از این،ولیعهدحکومت عربستان مدعی بود تا ناآرامی های منطقه ای را به عمق مرزهای ایران منتقل خواهد کرد.

:o:3. بر پایه این تحلیل در می یابیم، هدف جمهوری اسلامی ایران به قدرت تهاجمی و آفندی در قبال سیاست دفاعی، اساسا پیش دستی ایران در برابر تهدید جدید و حضور محور مقاومت در این تهدید است. تحریم های اخیر نشان میدهد، آمریکا میخواهد سیاست تهاجمی ایران در قالب دفاع را محدود کند. اگر ایران قالب سیاست تهاجمی اش را از دست دهد، در هر صورت با درگیر شدن در یک جنگ مستقیم با آمریکا، یا جنگ نیابتی یا حتی تروریسم فراگیر مجبور است، هزینه های یک جنگ را پرداخت کند. به عبارت دیگر طراحان این سناریو به دنبال ایجاد هزینه یک جنگ به تهران هستند. جنگی شاید رخ ندهد اما فضای القای آن می تواند موفق باشد.

در جمع بندی کارشناسان اندیشکده پیش بینی می شود «مهمترین چالش محور مقاومت در سال 2019 مسئله تروریسم در افغانستان است..» از سویی روابط تهران - کابل به حدی نیست که تهران بخواهد همانند عراق و سوریه به عنوان مستشار نظامی، تهدید را در فرای مرزها دفع کند و مجبور است یا در حد مرزی یا در مرز با تهدید مقابله کند. از سوی دیگر محور مقاومت در منطقه غربی آسیا شکل گرفته ودر اسیای مرکزی و افغانستان نفوذ کمتری دارد. هرچند تحریم زینبیون و فاطمیون اقدام پیش دستانه است اما، چالش تروریسم در نوار مرزی برای ایران و محور مقاومت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به نظر می رسد تهران با تغییر رویکردهای اخیر خود به دنبال جدی بودن تلاشش برای مبارزه با تروریسم است و در انتقال پیام را به بازیگران منطقه ای و فرامنطقه موفق بوده است.