صهیونیست‌ها از ابتدای بحران در سوریه به‌دنبال تثبیت موقعیت خود در منطقه جولان اشغالی بودند و تا همین امروز نیز این طرح روی میز سیاسیون و نظامیان بلند‌پایه اسرائیل است. طرح مسأله استان قنیطره به‌عنوان مکان کاهش تنش برای جلوگیری از نفوذ ارتش سوریه به‌ویژه هم‌پیمانان منطقه‌ای آن بود. 
در این طرح سه لایه با عنوان «فاقد نیروی نظامی، نیروی ارتش سوریه با سلاح سبک، نیروی ارتش سوریه با سلاح سنگین» برنامه‌ریزی شده بود که با رسیدن ارتش سوریه به استان درعا و پهلو گرفتن در کنار استان قنیطره عملاً این طرح از بین رفت و سوریه توانست برد موشکی، توپخانه و راکتی خود را تا جولان اشغالی افزایش دهد و اشراف کاملی بر استان قنیطره داشته باشد. مسأله‌ای که برای صهیونیست‌ها غیر قابل تحمل است و قطعاً صهیونیست‌ها مجبور می‌شوند نسبت به آن واکنشی سنگین نشان دهند. کما اینکه با حمله به تی‌فور و استان قنیطره بر آن بودند مقاومت را نسبت به عملیات در درعا به واکنشی در سطح درگیری مستقیم وارد کنند که با هوشمندی سیستم پدافندی ارتش سوریه این طرح ناموفق بود. صهیونیست‌ها مایل‌اند در این درگیری رسماً وارد نبرد مستقیم شوند و حتی بخشی از خاک سوریه را اشغال کرده و استان قنیطره یا حداقل جولان را برای همیشه تصاحب کنند. 
در کنار آن طرح الحاق نیروهای مرزی آمریکا و اسرائیل در نوار جنوبی سوریه از بین رفت. حضور مقاومت در درعا سبب شد کمربند الحاقی ارتش آمریکا و اسرائیل در جنوب سوریه قطع شود و خسارتی که مقاومت با حضور در البوکمال به ارتش آمریکا وارد شد اینجا نیز تکرار گردد. مسأله‌ای که می‌تواند برای طرح پرواز ممنوع در جنوب پر هزینه و پر اهمیت باشد.
 دستاورد دیگر این عملیات حفظ دمشق در یک لایه‌ بزرگ‌تر است. پیش از این دمشق در معرض تهدید از درون غوطه‌ شرقی و غربی بود و پس از پاکسازی این استان از عناصر تروریستی، لایه تأمین امنیت دمشق به نقاط حساس و خطرآفرین آتی افزایش یافته است. یکی از مناطق خطر تروریست‌های مستقر در خاک اردن برای حمله به دمشق در صورت نیاز بود که با حضور در درعا این خطر از بین رفت.
از دیگر دستاوردهای این عملیات می‌توان به استقرار عناصر ارتش سوریه در یکی از مهم‌ترین استان‌های درگیر از ابتدای بحران 2011 به این سمت اشاره کرد. درعا مرکز اولیه بحران 2011 است و استقرار و پاکسازی آن رسماً ابهت تروریست‌ها را در سرانجام سیاسی سوریه در هم می‌شکند. آزادی درعا همانند آزادی حلب در شمال، دستاورد بزرگی برای ارتش سوریه است.
 پیش از این تحلیلگران معتقد بودند ارتش سوریه قدرت ورود به یک زمین جدید با توان سابق را ندارد و ارتش نمی‌تواند از معرکه درعا پیروز بیرون بیاید. اما 
طرح ریزی، هدایت آتش و نیروی نظامی مستقر در میدان توانست عکس این را نشان دهد و در منطقه درعا پیروز شود. پیروزی‌ای که قطعاً دست سوریه و هم‌پیمانانش را در مذاکرات آستانه تقویت خواهد کرد. با پیروزی در درعا ارتش سوریه قدرت بیشتری گرفته و با روحیه بیشتر در حال حضور در مناطق جنوبی است.
جمعه گذشته بود که گروه‌های مسلح حاضر در درعا که چاره‌ای جز تسلیم شدن پیش روی خود نمی‌دیدند و با کمک روسیه به آتش‌بس تن دادند که به موجب آن حکومت سوریه کنترل درعا را به‌دست می‌گیرد و در عوض به افراد مسلح اجازه داده خواهد شد که پس از تحویل سلاح خود به ارتش، به ادلب در شمال غرب سوریه منتقل شوند.
بر اساس این توافق، نیروهای پلیس نظامی روسیه در نزدیکی مرزهای اردن مستقر شده، امنیت مسیر بازگشت آوارگان به محل سکونت خود تأمین و به همه ساکنانی که از شهر و روستای خود خارج شدند، اجازه داده شد که به منازل خود بازگردند. 
با وجود اعلام این توافق، 11‌گروه از تروریستهای حاضر در این منطقه شنبه گذشته ضمن اعلام اتحاد، گروهی به‌نام «ارتش جنوب» را تشکیل دادند و مدعی شدند که قصد دارند به جنگ علیه ارتش سوریه ادامه دهند.
در واقع درعا نخستین مکانی بود که جرقه جنگ علیه دولت سوریه در آن زده شد؛ منطقه‌ای که این روزها شاهد عملیات‌های موفق ارتش سوریه از یک‌سو و حصول توافق‌های مصالحه از سوی دیگر است و از آن تحت‌عنوان «مهد انقلاب» سوریه یاد می‌شد.
شهر درعا یکی از قدیمی‌ترین شهرهای جهان عرب است که در جنوب سوریه و در نزدیکی مرز مشترک با اردن واقع شده است. این شهر در گذشته مرکز منطقه «حوران» بوده است؛ منطقه‌ای که از جنوب سوریه تا شمال اردن امتداد دارد.
از زمان آغاز اعتراضات علیه دولت سوریه تحت لوای «انقلاب سوریه» در سال‌2011، بیشتر این استان از هفت سال پیش تا کنون در اشغال گروه‌های مسلح قرار داشت.
در‌خصوص اهمیت درعا، هفته نامه مصری «الاسبوع» گزارش داد، اهمیت آزادسازی درعا از سایر مناطق سوریه کمتر نبود؛ زیرا دولت سوریه از طرح و سناریویی که برای تجزیه این کشور تدارک دیده شده بود، آگاه بود. بر اساس این سناریو، قرار بود برای تضمین اشغال کامل منطقه «حوض الیرموک» توسط رژیم صهیونیستی، درعا نیز الحاق شود و بدین ترتیب پرونده جولان اشغالی تا ابد بسته بماند.
پیشتر سناریوهای آمریکا و اسرائیل برای جدا کردن درعا از سوریه و ایجاد مناطق موسوم به «مناطق انسان‌دوستانه» در آن شکست خورده بود. به همین دلیل بود که شاهد هشدارها و تهدیدهای آمریکا و مزدورانش در خصوص عملیات ارتش سوریه در درعا بودیم.
بدین‌ترتیب، آزادسازی درعا به‌معنای استقرار مجدد ارتش سوریه در جولان و بازگشت وضعیت پیش از سال‌2011 است؛ یعنی بازگشت به توافق‌های آتش‌بس با رژیم صهیونیستی در سال 1974 و درخواست برای بازپس‌گیری جولان اشغالی.
 پرچم سوریه بر بالای مسجدی به اهتزاز در آمد که معارضان می‌گویند اعتراضات خود به دولت را در سال‌2011 از آنجا آغاز کرده‌اند و بدین ترتیب آخرین میخ بر تابوت «مهد انقلاب» تروریست‌ها در سوریه کوبیده شد.